Bisschop vs. Sicherheitsdienst m.b.t. Dieteren

Welkom bij "Bedenkelijk actie Sicherheitsdienst te Dieteren",

Het volgende verhaal komt uit:Maas en Roerbode 7 mei 1947 pagina 2

SICHERHEITSDIENST EN KATHOLIEKE KERK.

Duitse gevechtsauto temidden van Kerklijke stoet
De twee ton documenten, die het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie tijdens een speurtocht in West-Duitsland heeft achterhaald; is rijk aan materiaal in verband met de activiteit van Katholieke zijde. Maar nog lang niet alles kon worden opgespoord. Bij het bestuderen, van de verschillende gevonden dossiers misten wij namelijk het relaas der wrijvingen in de laatste oorlogsjaren, toen de gevreesde S.D. ongetwijfeld zijn felste slagen uitdeelde.
Een typerend staal van bruut geweld valt ongetwijfeld te melden uit het kleine plaatsje Dieteren, nabij Susteren in Limburg. Daar had de in hoofdzaak katholieke bevolking 1 September 1940 kwistig de Nederlandse vlag uitgehangen. Want die dag zou Vader-bisschop komen voor de toediening van het H. Vormsel; Bovendien zou de parochie het feest van de kerkwijding vieren. (Webmaster: Op 1 september werd het H.Vormsel toegediend en op 2 september d.o.v. volgde de kerkconsecratie)
Men had een feestelijke stoet gevormd, die Mgr. Lemmens aan de Ingang van het dorp, nabij de woning van Blommaert zou opwachten. Nauwelijks was de Bisschop met zijn gevolg per auto aangekomen, of daar naderde een Duits militair transport, bestaande uit vijf wagens, waaronder een gevechtsauto, met bewapende militairen. Deze colonne reed met een vaart van zestig K.M. op de kerkelijke stoet in, als gevolg waarvan een ware paniek dreigde. Na gestopt te hebben, liepen de spoedig uitgestapte soldaten met het geweer in de aanslag de weg over. De verzamelde gelovigen wisten niet wat zij er van denken moesten. In een oogwenk hadden de soldaten van verschillende hulzen de ontplooide vlag verwijderd. Waar zij nog niet de kans hadden gekregen, ontmoetten zij hevig verzet van de bewoners. Maar ook dezen moesten zwichten voor de bruten. Van een enkele gevel bleef de vaderlandse driekleur alsnog wapperen; dat was ten huize van P. Klinkers. Een soldaat sloeg met de kolf van zijn geweer tegen de huisdeur, doch er werd niet open gedaan; de bewoner was niet thuis. Toen werd de vlag van de stok afgerukt en bij de vorige buit in een der auto's geladen.
PROTEST HIELP NIET.
Omdat de aanwezige parochie-herder wijlen pastoor P. F. van Buggenum met een heftig protest van het convooi niets kon winnen, richtte hij zich in een persoonlijke brief tot Seyss Inquart, waaruit wij het volgende aanhalen: er was verlof tot vlaggen verkregen vanwege de procureur in Den Bosch. En dan: „dat er nergens ter wereld een rustiger en vreedzamer bevolking bestaat, die zich in alles en te allen tijde uiterst correct heeft gedragen."
Daaruit zou de Rijkscommissaris kunnen begrijpen, aldus de pastoor, welk een indruk een dergelijk optreden heeft gemaakt. Nog werd in het schrijven aangevoerd, dat de gevolgde methode niet geëigend was, om de Nederlandse bevolking „Deutsch freundlich" te maken.
Ten overvloede maakten de rijksveldwachter H. Vorsterman en de gemeenteveldwachter M. S. Verhoeven proces-verbaal op, voorzien van de nodige getuigenverklaringen, welk document aan de Duitse autoriteit werd doorgezonden. Burgemeester J. J. Hermans van Susteren had zich hierbij aangesloten.
De Befehlshaber der Sicherheits-polizei und der S.D. für die besetzten niederländischen Gebiete, Aussenstelle Herzogenbusch, kon zich aan deze protesten moeilijk onttrekken en ging zich dus met deze pijnlijke zaak bemoeien. Hij breidde zijn onderzoek zelfs uit tot de Feldkommandantur te Breda.
Blijkens de intern gevoerde corresponden, kon men niet vaststellen, welke Wehrmachtcolonne in Dieteren was opgetreden en waar de meegenomen vlaggen waren gebleven. Merkwaardig evenwel, dat men wél op de hoogte was van de auto, die de buit had vervoerd (W. L. 137259).
PROCESSIES VERBODEN.
Dit voorval was aanleiding voor de S.S. Sturmbannführer Teppner in Den Haag, zich bezig te houden met de actuele vraag, of in het Zuiden het openbaar ronddragen van kerkvaandels al dan niet moest worden verboden. Van enige beslissing, althans op korte termijn vonden wij niets terug in de stukken. Maar in Juli 1941 volgde een officieel rondschrijven vanwege de bezetter: dat alle processies langs de openbare weg waren verboden „aus verkehrspolizeilichen und Luftsicherungsgruenden" en bovendien op verkeerstechnische grond. Slechts mocht een processie trekken door de kerk, mits men op eigen terrein bleef De bepaling sloeg tevens op het houden van een Stille Omgang in Breda en in Den Bosch.
Met deze spitsvondigheid had de Duitser een voornaam kerkelijk privilege in de zuidelijke provincies alweer "tüchtig" om hals gebracht.

Uit een andere bron:
De BISSCHOP
In 1940 reed de bisschop van Roermond naar Dieteren,om daar de nieuwe kerk te consacreren. Onderweg werd hij lastig gevallen door Duitsers. zij deden dat door met hun wagens telkens voor de wagen van de bisschop te rijden en deze laatste het passeren bemoeilijken.
Toen de stoet in Dieteren aankwam, stond daar de hele bevolking op straat, in geduldige spanning wachtend op de bisschop. Duitsers sprongen als wilden uit hun wagens, grepen fietsen en begonnen langs de huizen te sprinten. Bij ieder huis, waar de vlag vlag uithing stormden zij binnen, renden naar boven, rukten de vlag af en smeten die op straat. Op die manier hadden zij in vlot tempo enige paniek onder de afgelegen, vreedzame dorpelingen tot stand gebracht.
De volgende morgen was ik in Dieteren en zag de bisschop in vol ornaat op het priesterkoor staan Met kromstaf en mijter. Hij hield een gloedrijk be-toog verwijzend naar de kinderachtige geweldenarij van de middag tevoren. Ik vond hem enorm in zijn moed en belijdenis en dacht daar staat de eigen-lijke leider van elk verzet in Limburg. Hij als apostel van de katholieke kerk, die naast de juiste kijk op de natuurwetten ook nog de openbaring bezit, is de hoogste macht om het nazi-geweld te breken. En hij heeft ook de moed om brutaal te trotseren. De rest van het feest verliep rustig Naderhand is de Duitser bij de bisschop op bezoek geweest en heeft zijn paleis onderste boven gezet, zonder naar het protest van de bisschop te luisteren. Maar ze kwamen niet langs een vlammende preek over hun verdoemd nazi-systeem, das aus der Holle kam!
Die preek hebben zij maar geslikt, zijnde Duitsers, dus niet opgewassen tegen een grote morele superioriteit.
Toen zij het paleis verlieten, lieten zij de bisschop weten, dat van hun bezoek niets de straat op mocht lekken Op dat bevel gooide. de Bisschop de deur wagen-wijd open. liep naar buiten. riep alle mensen en kinderen, die toevallig in de buurt aanwezig waren bijeen en vertelde in het bijzijn van de vertrekken-de Petten, wat er in zijn huis gebeurd was.
Al met al is de situatie langzamerhand dreigend geworden. In het algemeen hadden de Duitsers het niet op bisschoppen begrepen, wetend dat wij hier in Nederland toen al niet meer zo ver van honderd-jaar-kromstaf af waren.
Dit neemt niet weg. dat de toestand dermate ge-vaarlijk is geweest, dat de Bisschop, opgeroepen naar een groot-seminarie om er de priesterwijding te doen, in volle ernst kon antwoor-den Ik kom... dan en dan.. als ik nog leef. Dit is de hoogste vorm van Bisschop-zijn. getuige van Jezus-Christus tot in de dood, hetgeen wij door de eeuwen heen het martelaarschap genoemd hebben.
Dit is een kromstafverhaal, opgebouwd uit puur eigen belevenissen. Er zullen wel sterkere verhalen bestaan, die nog waar zijn ook Maar dit is geschikt om ons een zeer hoog idee en een zeer mannelijke liefde te bezorgen voor onze hoge geestelijke leider in bet bisdom. Monseigneur Lemmens.

Voor opmerkingen: @ Email